Ἐπιλογὴ γραμματοσειρᾶς:
(Οἱ γραμματοσειρὲς πρέπει νὰ εἶναι ἤδη ἐγκατεστημένες στὸ σύστημά σας γιὰ νὰ τὶς χρησιμοποιήσει ὁ ἱστοπλοηγός σας.) Ἐπιλεγμένη γραμματοσειρά: Palatino Linotype Τύπος ἱστοπλοηγοῦ: CCBot/2.0 (https://commoncrawl.org/faq/) |
Ἀπόψεις - Μαρτυρίες
- Jacqueline de Romilly, Καθηγήτρια στὴν Σορβόννη (1957), πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στὸ Collège de France (1973), Ἀκαδημαϊκός (1988), ἐπίτιμη Ἑλληνίδα ὑπήκοος (1995) καὶ πρέσβης τοῦ Ἑλληνισμοῦ (2000):
- ✝Peter Fraser, Ἐπίτιμος Λέκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀξφόρδης:
- Alain Segonds, ἑρευνητὴς στὸ CNRS, γενικὸς διευθυντὴς τῶν ἐκδόσεων Les Belles Lettres:
- Γρηγόρης Σηφάκης, Ὁμότιμος Καθηγ. Ἀρχ. Ἑλληνικῆς Φιλολογίας Πανεπ. Θεσσαλονίκης & Πανεπ. Νέας Ὑόρκης:
- Ζυράννα Ζατέλη, Συγγραφέας:
- Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, Συγγραφέας:
- Γιῶργος Μπρουνιᾶς, Συγγραφέας:
- Carlos Steel, Καθηγητὴς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Leuven (Βέλγιο):
- Concetta Luna, Ἑρευνήτρια στὴ Scuola Normale Superiore, Pisa (Ἰταλία):
- Philippe Brunet, Καθηγητὴς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλολογίας στὸ πανεπιστήμιο τῆς Rouen (Γαλλία):
- François Patte, Μαθηματικὸς - Σανσκριτολόγος, καθηγητὴς στὸ Παρίσι 5:
- Vernon E. Kooy συνταξιοῦχος Καθηγητὴς φιλοσοφίας καὶ σχεδιαστὴς γραμματοσειρῶν, Hastings, Nebraska, ΗΠΑ:
- Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς, Πληροφορικός:
- Χρυσόστομος Παπασπύρου, Χημικὸς - Γλωσσολόγος, ἐκπαιδευτικὸς στὸ Εἰδικὸ Ἑνιαῖο Λύκειο Κωφῶν & Βαρηκόων Ἁγίας Παρασκευῆς:
- Νῖκος Δημητριάδης, Φιλόλογος:
- Δημήτριος Φιλίππου, Μηχανικός:
- Νικόλαος Βεντούρας, Πληροφορικός:
- Γιάννης Γκέκας, Ἰδιωτικὸς ὑπάλληλος:
- Ἀνδρέας Σταλίδης, Μαθηματικὸς - Ἀναλυτής:
- Γιῶργος Βαλσάμης, Διευθυντὴς τοῦ ellopos.net:
- Κατερίνα Σωκρατίδου, Ὑπάλληλος σὲ ναυτιλιακὴ ἑταιρεία:
- Νῖκος Θεοδώρου, Μαθηματικός:
- Ἰακὼβ Δ. Ἀδάμης (Jacob J. Adams), Μαθητὴς λυκείου στὶς Η.Π.Α.:
- Χατζηνικολάου Δημήτριος, Καθηγητὴς ἀγγλικῆς:Γιατί δὲν ἐγκρίνω τὴν μονότονο καὶ ἀπνευμάτιστο γραφή. Ὀνομάζομαι Χατζηνικολάου Δημήτριος, γεννήθηκα τὸ 1975 στὴν Βέρροια Ἠμαθίας καὶ εἶμαι καθηγητὴς ἀγγλικῆς. Ὅποτε μεταχειρίζομαι τὸν γραπτὸ λόγο στὴν μητρική μου γλῶσσα καὶ μοῦ δίδεται ἡ δυνατότης ἐξ ἐπόψεως τεχνολογίας, γράφω σχεδὸν πάντοτε στὸ πολυτονικό. Πράττω τοῦτο συνειδητὰ γιὰ τοὺς παρακάτω λόγους:
- Εἶμαι ὑπερήφανος γιὰ τὴν γλῶσσα καὶ τὴν γραμματεία τῶν Ἑλλήνων, ὄχι μόνον τῶν ἀρχαίων ἀλλὰ καὶ τὴν «κοινὴ» τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς (δηλ. τὴν γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου), ἀλλὰ καὶ τὴν γλῶσσα τοῦ Μεσαίωνα, εἴτε πρόκειται γιὰ τοὺς ἀρχαΐζοντες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ ποιητικώτατα τροπάρια εἴτε πρόκειται γιὰ τὰ ἀκριτικὰ τραγούδια. Θαυμάζω ἐπίσης τὸν Σολωμὸ καὶ τὸν Παλαμᾶ, τὸν Παπαδιαμάντη, τὸν Κόντογλου καὶ τὸν Μπαστιᾶ, οἱ ὁποῖοι, μεταξὺ ἄλλων, ἔγραφαν ἐξ ἴσου συνειδητὰ χρησιμοποιῶντας τὴν ἱστορική μας ὀρθογραφία. Τί καὶ ἂν εἶναι τὸ πολυτονικὸ μεταγενέστερο καὶ ἀπαιτεῖ λίγο περισσότερα —ἀμελητέα, ἀσφαλῶς— τυπογραφικὰ ἔξοδα; Δὲν θὰ γκρέμιζα μήτε τὸν Παρθενῶνα μήτε τὴν Ἁγία Σοφία. Εἶναι ἀρχιτεκτονικὰ ἀριστουργήματα — ἂς εἶναι χτισμένα κατόπιν πολλῶν αἰώνων ἀφ᾿ ὅτου ἄρχισαν νὰ γίνωνται ναοὶ τοῦ εἴδους των καὶ ἂς στοιχίζῃ ἡ συντήρησί τους.
- Εἶναι θέμα αἰσθητικῆς· τὸ μονοτονικὸ συγκρινόμενο μὲ τὸ πολυτονικὸ μοιάζῃ μὲ τὶς ἄχαρες πολυκατοικίες-κουτιὰ σὲ ἀντιπαραβολὴ μὲ τὰ νεο-κλασσικὰ οἰκοδομήματα.
- Εἶναι ζήτημα γοήτρου: εἶναι ντροπὴ νὰ ἔχουμε διατηρήσει τὸ πολυτονικὸ ὑπὸ συνθῆκες δουλείας, ἐλλιποῦς παιδεύσεως μέχρι καὶ ἀναλφαβητισμοῦ καὶ ἀνυπάρκτων τεχνολογικῶν μέσων καὶ νά το καταργοῦμε στὸν 20ὸ καὶ 21ο αἰῶνα.
- Ἡ διὰ νόμου ἐπιβολὴ τοῦ μονοτονικοῦ εἶναι μνημεῖο συνταγματικῆς καὶ κοινοβουλευτικῆς προχειρότητος καὶ μισαλλοδόξου ἀντιδράσεως. Καὶ ἐξηγοῦμαι: βάσει τοῦ νῦν ἰσχύοντος συντάγματος, θὰ ἦταν ἄκυρος ὅποιος δήποτε νόμος περιέχων ἄσχετο πρὸς τὴν ἐπικεφαλίδα του («περὶ τεχνικῶν σχολείων») ἄρθρο. Ἀφ᾿ ἑτέρου, εἶναι ἀφελὲς νὰ ὑποστηρίζεται ὅτι ὅποιος προτιμᾷ τὸ πολυτονικὸ τάσσεται ὑπὲρ τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967, π.χ. Ἡ χούντα δὲν ἔπλασε τὴν ὑπερτρισχιλιετῆ ἑλληνικὴ γλῶσσα — γιατί λοιπὸν ὡρισμένοι πολέμιοι τῆς δικτατορίας μάχονται καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα;
- Ἀφίνω γιὰ τὸ τέλος τὸ ζήτημα τῆς συνεχείας τῆς πολιτιστικῆς ταὐτότητος διότι το θεωρῶ τὸ πλέον σημαντικό. Δὲν ἀναφέρομαι μόνον στὰ πρακτικὰ ὀφέλη ποὺ ἔχει τὸ πολυτονικὸ γιὰ τὴν ἐκμάθησι τῆς γλώσσης μας: μπορεῖ νὰ ἐξέλιπαν οἱ ἀρχικοὶ λόγοι ἐπινοήσεώς του ἀλλὰ ἐξυπηρετοῦνται καὶ ἄλλοι, οὗχ ἧττον ἀξιόλογοι στόχοι. Πέραν τούτου ὅμως, κατὰ τὴν ταπεινή μου ἄποψι, προέχει ἡ διατήρησι τοῦ συνδέσμου καὶ ἡ οἰκείωσι μὲ ὅλη τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία, ἡ ὁποία εἶναι ἀπείρως εὐκοπώτερη καὶ ἀβίαστη χάρις εἰς τὸ πολυτονικό.
Τί λέτε λοιπόν; μόνον ὁ Πάπας διεκδικεῖ τὸ ἀλάθητο καὶ αὐτὸς σφάλλει, πιστεύω. Ἂς παραδεχθοῦμε τὸ λάθος μας καὶ ἂς πᾶμε σἂν ἄλλοτε μὲ ὀμορφιά, χάρι, σαφήνεια, συνέπεια καὶ συνέχεια. Ἂν στὴν ἀρχὴ τὰ πράγματα φαίνωνται δύσκολα, θυμηθῆτε τὸν Γεώργιο Δροσίνη: «Εὔκολο λάφυρο δέν το ζυγώνω· τὸ δυσκολόπαρτο μ᾿ εὐφραίνει μόνο». Τὸ www.polytoniko.gr τοῦ Δρ Χαραλάμπους μᾶς δείχνει τὸν δρόμο, ὅπως ὁ φαεσφόρος τοῦ Πλάτωνος πρὸς τοὺς δεσμώτας τοῦ σπηλαίου. Ἂς ἀνταποκριθοῦμε στὸ κάλεσμά του!
- Αὐγουστῖνος Τσιριμῶκος, Δημοσιογράφος:
- Νικόλαος Παπαδόπουλος, Καθηγητὴς Φυσικῆς Ἀγωγῆς:
- Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου, Ἰατρὸς-εἰδικευόμενος Μικροβιολόγος:
- Ἰωάννης Βαμβακᾶς, Φυσικὸς στὸ Ἑλληνικὸ Κέντρο Θαλασσίων Ἑρευνῶν:
- Δημήτρης Σ. Ταμπάογλου, Ἠλεκτρονικὸς Μηχανικός:
- Μαρία Κονταρίνη, Συνταξιοῦχος Ἰδιωτικὴ Ὑπάλληλος:
- Δημήτρης Ἀρμάος, Καθηγητὴς φιλόλογος, ἐπιμελητής, ποιητής, δοκιμιογράφος:
- Γιάννης Φλυτζάνης, Φοιτητὴς Νομικῆς:
- Ἀθηνᾶ Ἀντωνιάδου, Πτυχιοῦχος στὴν Συντήρηση Ἀρχαιοτήτων:
| Στεῖλτε μας καὶ ἐσεῖς τὶς ἀπόψεις καὶ τὰ βιώματά σας: γιατί χρησιμοποιεῖτε πολυτονικό; θεωρεῖτε ὅτι ἡ ἐπαναφορά του εἶναι ἀπαραίτητη; τί ἀπαντᾶτε στοὺς ὀπαδοὺς τοῦ μονοτονικοῦ; |
